Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

bonis everti

  • 1 Банкрот

    decoctor, oris, m; bonis eversus; aere dirutus; fraudator creditorum;

    • объявить себя банкротом - bonis everti; corruere; rationes conturbare; aere dirui; dissolvere argentariam; de foro decedere; decoquere;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Банкрот

  • 2 calamitosus

    calamitōsus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (calamitas), I) aktiv = großen Schaden-, großes Unheil bringend, unheilbringend, verderblich, schädlich, A) eig.: caelum, Cato: tempestas, Cic. – B) übtr.: quid hac clade tristius? quid calamitosius? Flor.: acerbissimum et calamitosissimum bellum, Cic.: m. Dat., fuga patriae calamitosa, Cic.: m. Infin.: calamitosum est bonis everti, calamitosius cum dedecore, Cic. – II) passiv = großen Schaden erleidend, großem Schaden ausgesetzt, A) eig.: loca, Cato: agri vectigal caelo ac loco c., Cic.: hordeum ex omni frumento minime c., dem Brand ausgesetzt, Plin. – B) übtr.: a) v. Pers., von großem Unglück heimgesucht, zugrunde gerichtet, bodenlos unglücklich od. elend, schmerzlich betrübt, homines miseri et fortunā magis quam culpā calamitosi, Cic.: ut inopes (magis amicitiarum praesidia quaerant) quam opulenti et calamitosi quam ii, qui putentur beati, Cic.: calamitosissimus omnium Regulus, Sen. – b) v. Zuständen, unglücklich, unheilvoll, res misera et calamitosa, Jammer u. Unheil, Cic.: otium, Cic.: exilium, Cic.

    lateinisch-deutsches > calamitosus

  • 3 verunglücken

    verunglücken, perire. interire zugrunde gehen). – ad irritum cadere (mißlingen, vereitelt werden). – bonis everti (um sein Vermögen kommen). – auf der See v., navem frangere; naufragium facere: nahe am Ziele v., naufragium in portu facere (sprichw., im Hafen Schiffbruch leiden): ein Schiff verunglückt, navis frangitur et mergitur.

    deutsch-lateinisches > verunglücken

  • 4 calamitosus

    calamitōsus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (calamitas), I) aktiv = großen Schaden-, großes Unheil bringend, unheilbringend, verderblich, schädlich, A) eig.: caelum, Cato: tempestas, Cic. – B) übtr.: quid hac clade tristius? quid calamitosius? Flor.: acerbissimum et calamitosissimum bellum, Cic.: m. Dat., fuga patriae calamitosa, Cic.: m. Infin.: calamitosum est bonis everti, calamitosius cum dedecore, Cic. – II) passiv = großen Schaden erleidend, großem Schaden ausgesetzt, A) eig.: loca, Cato: agri vectigal caelo ac loco c., Cic.: hordeum ex omni frumento minime c., dem Brand ausgesetzt, Plin. – B) übtr.: a) v. Pers., von großem Unglück heimgesucht, zugrunde gerichtet, bodenlos unglücklich od. elend, schmerzlich betrübt, homines miseri et fortunā magis quam culpā calamitosi, Cic.: ut inopes (magis amicitiarum praesidia quaerant) quam opulenti et calamitosi quam ii, qui putentur beati, Cic.: calamitosissimus omnium Regulus, Sen. – b) v. Zuständen, unglücklich, unheilvoll, res misera et calamitosa, Jammer u. Unheil, Cic.: otium, Cic.: exilium, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > calamitosus

  • 5 calamitōsus

        calamitōsus adj. with comp. and sup.    [calamitas], causing loss, damaging, ruinous, destructive, disastrous, pernicious, calamitous: pestis tempestasque: calamitosissimum bellum: plebi incendium, S.: quid (hac clade) calamitosius?—Suffering damage, unfortunate, miserable, unhappy: agri vectigal: calamitosum est bonis everti, calamitosius cum dedecore: fama: occurrere calamitosis, to succor the unfortunate.
    * * *
    calamitosa, calamitosum ADJ
    calamitous; ruinous, destructive; liable to damage/disaster; damaged/miserable

    Latin-English dictionary > calamitōsus

  • 6 calamitosus

    călămĭtōsus, a, um, adj. [calamitas].
    I.
    Act., that causes great damage or loss, ruinous, destructive.
    A.
    Lit.:

    uti (regio) bonum caelum habeat, ne calamitosum sit,

    Cato, R. R. 1, 2:

    per omnes partes provinciae te tamquam aliquam calamitosam tempestatem pestemque pervasisse,

    Cic. Verr. 2, 1, 38, § 96; cf.

    calamitas, I.: tempestas,

    Dig. 19, 2, 15, § 2.—
    B.
    Trop., destructive, disastrous, ruinous, pernicious, calamitous:

    acer bissimum et calamitosissimum bellum,

    Cic. Phil. 11, 13, 34:

    hoc enim ipsum, utile putare quod turpe sit, calamitosum est,

    id. Off. 3, 12, 49:

    exitus hujus calamitosissimi belli,

    id. Fam. 6, 21, 1:

    fuga patriae calamitosa,

    id. Div. 1, 28, 59:

    plebi incendium,

    Sall. C. 48, 2: victoriae funestae populo Romano et calamitosae, *Suet. Calig. 23:

    quid hac clade tristius? quid calamitosius?

    Flor. 3, 18, 15.—
    II. A.
    Lit.:

    loca,

    Cato, R. R. 35, 1; 1, 2:

    agri vectigal,

    Cic. Agr. 2, 29, 80:

    hordeum,

    Plin. 18, 7, 18, § 79.—
    B.
    Trop.:

    calamitosum dicitur malis et calamitatibus praegravatum,

    Non. p. 33, 26:

    homines miseri et fortunā magis quam culpā calamitosi,

    Cic. Fam. 9, 13, 3; so id. Tusc. 4, 38, 82:

    calamitosum est bonis everti, calamitosius cum dedecore,

    id. Quint. 31, 95: id. Div. in Caecil. 21, 70:

    otium,

    id. Fin. 5, 19, 54:

    res misera et calamitosa,

    id. Rosc. Am. 28, 77:

    calamitosissimus omnium Regulus,

    Sen. Ep. 71, 17.—
    * Adv.: călămĭtōsē, unfortunately, Cic. Off. 3, 29, 105.

    Lewis & Short latin dictionary > calamitosus

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»